u jednom seocu poznatom po suši i poznom vinu
 mornarske drage tkaju košulje svojoj nevolji
 na moru koje se u seocu zove nekako drugacije.

brodiraju ih i ukrašavaju stilizovanim
oblicima života
koje nikad niko nije vidio

kroje

po mjeri uzetoj prema egzaktnoj formi nedostajanja
u nautičkim miljama
uz pomoć karte besprijekorno zategnutog čarsafa
i šestara improvizovanog od šnale za kosu

svaki dan barem tri probe
s voodoo čiodama koje ne povrjeđuju
nego sastavljaju od svih vrsta morskih nemani
raskomadane mornare

po koja vlas kose utkana kao brkovi
strašnog letećeg majmuna
ili kao cvijet koji niče iz šoljice za kafu

ni jedna ekspedicija ikad preduzeta
nije doprinijela upoznavanju nepoznatog
kao ta primitivna ručna radinost
u svom impulsu da obuče more
zajedno s dragim, kao sto se dijete oblači
za prvi dan škole.

R.K.