Čežnja

 u jednom seocu poznatom po susi i poznom vinu
 mornarske drage tkaju kosulje svojoj nevolji
 na moru koje se u seocu zove nekako drugacije.

brodiraju ih i ukrasavaju stilizovanim
oblicima zivota
koje nikad niko nije vidio

kroje

po mjeri uzetoj prema egzaktnoj formi nedostajanja
u nautickim miljama
uz pomoc karte besprijekorno zategnutog carsafa
i sestara improvizovanog od snale za kosu

svaki dan barem tri probe
s voodoo ciodama koje ne povrjedjuju
nego sastavljaju od svih vrsta morskih nemani
raskomadane mornare

po koja vlas kose utkana kao brkovi
strasnog leteceg majmuna
ili kao cvijet koji nice iz soljice za kafu

ni jedna ekspedicija ikad preduzeta
nije doprinijela upoznavanju nepoznatog
kao ta primitivna rucna radinost
u svom impulsu da obuce more
zajedno s dragim, kao sto se dijete oblaci
za prvi dan skole.

R.K.